Νίκος Φωτιάδης – Κρύβεσαι

Κρύβεσαι
Πίσω σ ΄ανθρώπινα βουνά σαν ναν αρκούδες
Μοίρασες
Σε όλους να΄χουνε το φόβο μ΄ απειλές
Μάζεψες
Να έχεις γύρω σου μονάχα τους ιούδες
Κρύβεσαι
Πίσω απ’ τα ψέματα που έμαθες να λες

Κρύβεσαι
Απ’ την οργή και τον θυμό όλου του κόσμου
Έριξες Τα δήθεν που΄ χεις για προπέτασμα καπνού
Δεν μ’ ακούς
Και την ζωή μου που μου πήρες πίσω δώς μου
Έγινες
Το εργαλείο στη δουλειά του αλλουνού

Κρύβεσαι
Σα ποντικός που ζει μέσα στους υπονόμους
Φόρεσες
Τα ρούχα κάποιου που νομίζεις θα΄ σαι αυτός
Άλλαξες
Απ’ την ζωή μου τους κανόνες και τους νόμους
Θα χαθεί
Μαζί μ΄ εμένα κι ο δικός σου εαυτός.

Κρύβεσαι
Μέσα σε χρώματα και ζεις μ’ ελπίδες φρούδες
Φαίνεσαι
λες κι έχεις βγει απ’ το κλουβί με τις τρελές
Μάζεψες
Να έχεις γύρω σου μονάχα τους ιούδες
Κρύβεσαι
Πίσω απ’ τα ψέματα που έμαθες να λες

Κρύβεσαι
Σαν τα βροχόνερα μέσα στους υπονόμους
Φόρεσες
Τα ρούχα κάποιου που νομίζεις θα ΄σαι αυτός
Άλλαξες
Απ’ την ζωή μου τους κανόνες και τους νόμους
Θα χαθεί
Μαζί με εμένα κι ο δικός σου εαυτός.